A asamblea das mulleres
Autor.
Aristófanes (Ἀριστοφάνης grega, Atenas, 444 C. - .. 385 a) foi un famoso
dramaturgo grego, principal expoñente do xénero cómico.
El viviu durante a Guerra do Peloponeso, período que coincide co esplendor
do imperio ateniense e a súa posterior derrota por Esparta. No entanto, el
tamén foi o rexurdimento da hexemonía ateniense contemporánea no inicio
do século IV. C.
Aristófanes, na súa lectura, pode ter unha idea das intensas discusións
ideolóxicas (político, filosófico, económico e literario) en Atenas daquel
tempo.
A súa postura conservadora levouno a defender a validez dos mitos
relixiosos, tradicionais e estaba relutante en calquera nova doutrina
filosófica.
Especialmente coñecido é a súa animosidade contra Sócrates, que en súas
nubes comedia presenta-o como un demagogo dedicado a todo tipo de
absurdo incutir na mente dos mozos. No campo da arte non é caracterizado
por unha actitude innovadora, Eurípides teatro considerado como unha
degradación de teatro clásico.
Obras de Aristófanes:
- Os acarnienses, 425. C.
- Os cabaleiros, 424. C.
- Nubes, 423. C. Unha sátira sobre os novos filósofos, como Sócrates.
- Vespas, 422. C.
- Paz, 421. C.
- Aves, 414. C. Unha sátira do imperialismo ateniense.
- Lisístrata, 411. C.
- O Thesmophoria, 411. C.
- Ras, 405. C.
A asamblea de mulleres.
A escena se representa nunha praza en Atenas, onde está a casa de
Praxágoras e outras dúas casas.
A obra está baseada nun grupo de mulleres, que están cansas dos vicios e
desigualdades entre mulleres e homes, ricos e pobres etc...
Estas mulleres queren gobernar e levar a xente cunha vida igual a de
todos.Como non as deixaban presentarse a asamblea un día decidiron
vestirse como homes e expresar os seus ideais na Asemblea, para facelo
quitaron os traxes aos seus esposos que eran da asemblea e así presentar
as súas opinións para gobernar na asemblea.
Para levar a cabo o plan quedaron todas a maña da asemblea para vestirse e
preparar o seu discurso.
Cando chegaron á asemblea dixeron o seu discurso e conseguiron tomar o
control do pobo.
Bélpiro marido de Praxágora cando esta chegou a casa lle preguntou onde
habia ido tan temprano e esta lle dixo que habiana chamado para un parto,
engañandoo sen saber que o seu marido xa sabia que habían tomado o
poder na asemblea.Ao final esta contalle o que pretendia facer como repartir
os bens e o diñeiro por igual,dar comida aoa probes,a total liberdade das
mulleres,que un home se acoste con quen queira coa condición de acostarse
antes cunha fea etc..
Alguns homes coma Cremes no querian dar os seus bens pero o final
tiverono que facer por medo o que farían as mulleres.
Praxágora celebra a sua victoria e o control do pobo bebendo, comendo e
cantando.
Praxágora é unha muller ambiciosa do que desexa,da libertade,da
igualdade etc.. e poñerá todas as suas forzas xunto cas demais mulleres para
conseguilo.
A pasaxe que mais me gustou foi á da vella fea e a muller joven e
fermosa, estas se peleaban porque a vella dicialle que por moi fermosa que
fora a
quen amara tiña que acostarse antes con ela,a joven respondeulle non
paraban de discutir. A muller joven invitou a un home e nese momento saliu a
vella dicindo que antes tiñase que acostar con ela estas volveron a discutir e
o joven home pensaba se lle merecia a pena acostarse coa vella para logo
acostarse coa outra muller ya que decia que lle daba noxo.Cando todavia non
se decidira se merecia a pena chegou outra vella que queria acostarse con el
tamén, formouse unha disputa entre o joven as vellas e a muller nova e ao
final o home tivo que acostarse coas dúas vellas á vez. Fixome moita graza
esta pasaxe xa que as vellas estaban ambiciosas de pasar un agradable rato
con ese pobre home..
O desenlace que me inventei foi:
Despois da derrota de Praxágora,Cremes convenceu a varios homes para
levar a cabo una vinganza contra estas mulleres,en especial contra Praxágora
xa que foi a responsable desta nova democracia. Cremes pensou en matala
na súa propia casa mentras o seu marido estaba fora un dia, este cavilou o
seu plan para vingarse e pensou en algo mais seguro para que non pensaran
que fora el, entón só necesitou a axuda dun dos homes cos que convencera
para que lle dese unha especie de veneno. Cremes botou o veneno nunha
larpeirada e lla levou a Praxágora como mostra da sua desculpa ao resistirse
a dar os seus bens e non aceptar o novo goberno, ela sorprendida colleu a
larpeirada e entrou na súa casa. Praxágora non a comera cando un vecino
seu, un neno, entrou na casa a pedirlle laurel para a sua nai, esta foi por el e
o neno cando viu a larpeirada non poida resistirse a comela...
Unhas horas despois o pobre neno morrera,Praxágora descubriu
rapidamente porque morrera e por suposto quen intentoi matala,Praxágora
furiosa pola morte de ese neno arremeteu contra el.
Cremes foi juzgado e condenado a morte.
A obra gustoume moito, foi un pouquiño difícil de entender pero é moi
entretida e mostra unha rebelión das mulleres contra a desigualdade e o
machismo, ainda así pareceume tamén unha democracia un pouco excesiva.
